Nog langs een paar laatste bomen,
het licht wordt al lichter,
hop, en ik glij naar beneden,
in het riet.
Woensdagmiddag.
Mijn geheime plek.
Later,
was nog vol eindeloze mogelijkheden daar.
Sigaren plukken,
schemerig al.
Langzaam peddelend
langs het riet.
Het rubber van de boot nog warm
van de lome zomer dag.
Losgeslagen,
tijdens een stormnacht.
In de vaargeul zwemmen,
oeh,
dat was geen goed idee.
Windkracht zes.
Een bootje en een zeil,
geen fok,
wel een zwemvest die dag,
één met de wind.
Bevroren,
stil, wijds en eindeloos,
wandelend,
ver uit de kust.
Langs de kades van de stad.
Naar de werf,
de schepen in de haven dichtbij.
De geur,
het zachte stille klotsen,
de lijnen klapperend in de mast.
Terug naar vertrouwd,
voor even.
Grijs,
blauw,
soms bijna turquoise,
dan weer groen.
Kalm of woest.
Blije schittering.
Wijdse vrijheid.
Obsessief.
Het woord al rust.
Water,
een groef in mijn zijn.
