Onlangs kwam ik een mooi stuk tegen op de Huffington Post met bovenstaande titel. Een erg inspirerend artikel, geschreven door journalist, dichter en surfer Daniel Crockett. En ik was niet de enige die dat vond, gezien de inmiddels bijna zesduizend shares op Facebook.

Een teken dat dingen echt aan het veranderen zijn. Het duurzaamheidsdenken – in gang gezet door Al Gore’s An Inconvenient Truth –  heeft vaste grond onder de voeten gekregen. Biologisch voedsel is definitief niet meer weg te slaan uit de schappen. Groene energie, eerlijke kleding, elektrische auto’s, LED-verlichting, Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen: je moet wel echt onder een steen hebben gelegen wil je daar niets van mee hebben gekregen. Kortom, de samenleving verandert. 

En daarmee verandert langzaam maar zeker ook de mindset. Duurzaam consumeren is één ding, maar er is meer dan dat. Het besef dat we onderdeel zijn van de natuur en er niet los van staan begint steeds meer door te dringen. Dat heeft consequenties voor hoe we naar de wereld kijken. We hebben als mensen vele millennia lang ‘in het wild’ geleefd. Nooit eerder in de geschiedenis zijn we zo disconnected geweest van waar we al die tijd zo dichtbij hebben gestaan. Het voedsel wat we verbouwden, de energie die we opwekten, kennis van planten, kruiden, dieren en de werking van ecosystemen: langzaam maar zeker is de directe lijn die we daarmee hadden verbroken, of op z’n minst zwaar in een knoop geraakt.

Maar juist omdat we als mensheid zo lang deze connectie hebben gehad zit ergens in ons nog steeds de drang naar puurheid, een verlangen om onderdeel uit te maken van het grotere, wat uitstijgt boven de door onze psyche gecreëerde wereld. Deze drang wordt nog versterkt door het toenemende aantal uren die we tegenwoordig dagelijks achter onze schermpjes doorbrengen. Als ik naar mezelf kijk ben voor m’n gevoel via wireless verbinding zeker zo’n 16 uur per dag in direct contact met de buitenwereld. Hoe vermoeiend ! De verwachting is dat dit een nog grotere vlucht gaat nemen. Sterker nog: ook het onderwijssysteem ontwikkelt zich steeds meer rondom de inzet van technologie, zie bijvoorbeeld de Ipad-scholen die aan terrein winnen. Logisch dus eigenlijk dat er langzaam maar zeker een luidere roep om natuur ontstaat.

Dan Crockett schrijft erover. Mensen als Thomas Berry, Llewellyn Vaughan-Lee, Richard Louv en Paul Kingsnorth deden dat al eerder. Ook George Monbiot benadrukt in zijn boek Feral het belang van verbinding met de natuur en vooral om daar al heel jong mee te beginnen. En Zach Klein, mede-oprichter van het Youtube alternatief Vimeo, is onlangs een nieuwe organisatie gestart, DIY, waarin hij via do-it-yourself vakmanschap kinderen de connectie met natuur weer bijbrengt.

Zelf vind ik het een mooi streven als er op basisscholen meer structurele aandacht komt voor deze thematiek. Dit gebeurt al via organisaties als NatuurWijs en IVN, maar wat dacht je van het invoeren van het vak ‘zelfvoorzienendheid’ op scholen? Dat zou de stap naar een locale economie, in balans met de locale ecologie, een stuk sneller naderbij brengen.

 

Volg het nieuwe en veelbelovende project van Daniel Crockett – Wildonomics – hier: www.danielcrockett.co.uk/wildonomics